Gören gözle...

Şimdiki Türkiye'de yaşayan insanların hiçbirisine artık geri dönüş yaşatmaya cesaret edemez kimse...

Eskiden, sadece 'milletvekilleri'nin girebildiği kasırlarda, saraylarda akşam çaylarını yudumlarken, rengârenk ışıklarla bezenmiş boğaz köprüsünü seyreden, refah seviyesi 10 yıl içinde hızla yükselen ve yükselmeye devam eden bir milletten bahsediyorum... Devlet hastanelerinde, doktora muayene olmak için, hastası-sağlıklısı, üst üste beklerken; şimdi alınan muayene numarasıyla, sıra kendisine geldiğinde doktorun odasına rahatça girebilmekten bahsediyorum... Devlet dairelerinde insanca muamele görebilmekten bahsediyorum, kılık kıyafet sesebiyle dışlanmaksızın üniversitelere girebilmekten bahsediyorum... 'Konuşabilmekten' bahsediyorum...

Biraz daha geri gidecek olursak; Tüp kuyruklarında saatlerce ve hatta belki günlerce beklendiğini... İnsanların artık kafayı yiyip, kafasına tüpü vurarak birbirlerini öldürdüklerini... Kimliğini evde unuttuğun için nezarete atıldığını, en iyi ihtimalle dayak yiyip serbest kaldığını... Fikrinden dolayı hesabının kesilip, bir gece vakti yaşıtının elindeki silahla canının alındığını... Bunların hepsini gördü, yaşadı, başından geçirdi birileri... Ve daha neler neler neler...

Şimdi gelip de 'Daha güzel bir Türkiye için!' diye bağırırken birileri ortalıklarda; İnsanan aklına şu cümleler geliyor: 'Sizin iktidarınızda, güzel Türkiye'yi tüp kuyruklarından, ekmek kuyruklarından, yağ kuyruklarından seyretti bu millet!' Şimdi, Emirgân korusundan, Beylerbeyi sarayından, Çamlıca tepesinden seyredebilirken memleketini bu insan, senin kendisini tekrar çekmek istediğin çukura niye girmek istesin ki?

Hasılı vesselam, herkes artık neyin ne olduğunu, kimin kim olduğunu gayet iyi biliyor; İçindeki itiraz güdüsüne engel olamasa bile... Ama insaf! Gören gözle bakın derler ya, hah işte, insafla bakmak lazım... Sürekli şikayet yerine, belki biraz teşekkür etmek lazım...

Oğuz Emre