Damlalar ard arda üzerinden akıp gittiğinde, ıslanırsın, üşürsün.
Titrersin ya hani...
Sırılsıklam olursun fakat için kupkuru, kaskatıdır da; ne andan beri, haberin yoktur ya hani...
Hatta susuzluktan ölmek üzeresindir.
Bir kere de izin ver,
içine aksın.
İçine süzülmesine izin ver, içine sızmasına...
Dudaklarından, teninden, yüreğinden...
İçeri girmesine izin ver.
O zaman, sana söz, ıslanmayacaksın, üşümeyeceksin, titremeyeceksin.
yemyeşil olacaksın, masmavi, pespembe, rengârenk olacaksın...
Susuzluğun, uykusuzluğun, umutsuzluğun dinecek.
Yağmur, her mevsimde yağar.
Isınmak için güneşin sadece adı var.
İzin ver,
su; yüreğine ulaşsın...
r.su
