Yanında olacağım.

(Benim için önemli olan... Dostlarıma ithafen...)  

Herkesin hikâyesi farklı renktedir.
Canlı renkler olduğu gibi; arada pastel renkler olur, ara renkler olur. Bazen renkler solar; zamanla, grileşir ya da siyaha döner. Derken bembeyaz oluverir...

Bazı renkler umutu yansıtır adeta değil mi? bazı renkler sonbahardan kalmadır, bazıları kışı andırır, bazıları ilkbahara kokar...

Her hayat, ilkbaharda; 'ilkbahar rengi'ne bürünür.

Ne var biliyor musun?
'Her hayatın ilk baharı farklı mevsime denk gelebilir.'

Şimdi sen, belki perdelerini sıkı sıkı kapadığın pencerenden güneş huzmeleri yakalamaya çalışıyorsun. Ellerin üşüyüyor biliyorum. Gözlerin üşüyor, için üşüyor.
İçine umutsuzluklar üşüşüyor,
hüzünler birikiyor.
Biliyorum.

Yağmurdan sonra güneş çıkınca gökkuşağı kucaklar gökyüzünü.
Bunu biliyorsun değil mi?
Şunu da bil ki;
Gökkuşağı senin gökyüzünü kucaklayana kadar, kilidinin anahtarı 'beklemek' olacak.
Yağmur yağacak, Yıldırımlar düşecek belki yüreğindeki evlerin çatısına, herşey tuzla buz olacak, kaçacak yerin kalmayacak...
Bekle...

Ben ordayım.
Sen ordasın.
Herkes orda.
Herkes, kendi otobüs durağında yağmurun dinmesini bekliyor inan bana...

Güneş açıp, gökkuşakları elele tutuşup semaları renklere gark ettiğinde;
İşte o mevsim ne olursa olsun,
Senin ilkbaharın olacak.

Ve sen mevsimlerin neresinde olursan ol,
Ben senin yanında olacağım.



r. su