Zannediyorum ki tutşacak kalem, alev alacak kağıt, yangın çıkacak yüreğimde ve ben kül tutmaya yüz tutmuş bir çınar gibi bulamayacağım seni; yangınımın orta yerinde...
Diyorum ya; yazarken seni, damlarsan kağıdıma ve yayılırsan mürekkep olup satırlara; kanım olup damarlarımda yayıldığın gibi...Ya diyorum, artık; kağıdımın olursan?
Ben...
Ne yaparım?
...
Adını yazamıyorum...
Adını... Söyleyemiyorum...
Zannediyorum ki tutuşacak dilim, alev alacak kelimen ve verdiğim her nefeste büyük bir yangına dönüşecek içimden üflediğim aşkın!
Zannediyorum ki her harf mızrak olup saplanacak gırtlağıma;
Yutkunamayacağım!
Boynumda isminden bir gerdanlıkla kıvranacağım...
Zannediyorum ki ismin kement olup dolayacak kendini kalbime, asılacak ipine ve kalbim;
Göğsümden kanlar sızarken,
atmaya devam edecek ellerinde...
r. su
Küçük mısralara büyük aşklar yüklemek zor olsa gerek?..
YanıtlaSil:)
Belkide mana aramalarına girmemek gerek!..
Kalemine sağlık.
Tılsım Deniz
Sizin de yüreğinize sağlık... Teşekkürler ederiz.
YanıtlaSilr.su